Το Μουσείο Ελληνικής Ιστορίας, αποτελεί έργο ζωής του γλύπτη Παύλου Βρέλλη -απόφοιτου του τμήματος Γλυπτικής της Ανωτάτης Σχολής Καλών τεχνών Αθηνών- που το δημιούργησε από το μηδέν. Το 1983, σε ηλικία 60 ετών, αγόρασε άγονο χώρο στο Μπιζάνι Ιωαννίνων (υπάγεται στο Δήμο Ιωαννιτών) και με αρωγούς παλιούς μαθητές και φίλους του, χάραξε -ο ίδιος- δρόμους και πλατείες, έχτισε βραχόκηπους, καλντερίμια και σοκάκια, και όρθωσε με κόπους, σκέψη και προσωπική εργασία κτιριακό συγκρότημα που φέρει μορφή Αστικής Φρουριακής Αρχιτεκτονικής της ενδοχώρας της Ηπείρου του 18^ου αιώνα. Η μετάπλαση του εσωτερικού χώρου, πόνημα του ίδιου του καλλιτέχνη, σκοπό έχει να κάνει τον επισκέπτη του υποκείμενο του, άρα και υποκείμενο της Ελληνικής Ιστορίας που αναπαριστά. Όλα τα θέματα έλκουν την καταγωγή τους από αυτή την παρακαταθήκη.

Για να ζωντανέψει γεγονότα και προσωπικότητες, μελέτησε σοβαρά, συμβουλεύθηκε συναδέλφους καθηγητές πανεπιστημίου, συγκέντρωσε λαογραφικό υλικό επί 30 και πλέον χρόνια. Πλούτισε με δικές του δημιουργίες (φρούτα, καριοφίλια, βιβλία και περγαμηνές, …) το χώρο, διότι ορισμένα αντικείμενα είτε δεν μπορούσε να τα αποκτήσει, είτε χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου. Έπλασε τις μορφές που επέλεξε, γιατί σημάδεψαν τη ζωή του, γιατί τον ενέπνευσαν, αλλά και γιατί προσφέρονται για τη δημιουργία καλλιτεχνικών συνθέσεων, 36 τον αριθμό, που λειτουργούν τόσο ως αυτόνομοι αφηγητές, όσο και ως συνομιλητές στο μέρος και στο «όλον» του έργου. Για τα πορτρέτα του, χρησιμοποίησε κερί, προκειμένου να προσομοιάζει την ανθρώπινη επιδερμίδα. Κάτω απ’ αυτή, υπάρχουν συναισθήματα επώνυμων και ανώνυμων ηρώων, που ξετυλίγονται σε χρονικό ορίζοντα δυο χιλιετιών.

Μοναδικό ιδίωμα του χώρου, το ιδιοσυγκρασιακό της ανάγνωσης του από επισκέπτες που θα ενεργοποιήσουν την καλλιέργεια και τις γνώσεις τους σε συνδυασμό με τη γόνιμη φαντασία τους, για να δώσουν οι ίδιοι ζωή και ταυτότητα σε αυτό το έργο.