Το 2017 στα Ιωάννινα τυπώθηκε στο Βιβλιοδετείο «Ο ΠΛΑΤΩΝ» η συλλεκτική διπλή συλλογή με ποιήματα και κείμενα από την παιδική και εφηβική της ηλικία με τίτλο «Πρώτη Αχτίδα» και «ΦλόγαΣ Αρχινά» αντίστοιχα. Το 2011 στα Χανιά κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή με τίτλο «Στα Πλήκτρα του Χρόνου». Το 2018 στα Ιωάννινα από τις εκδόσεις «CARPE DIEM» κυκλοφόρησε η συλλογή με τον τίτλο «Κυματιστοί Τόποι», που συμπεριλαμβάνει ποιήματα και πεζογραφήματα. Τον Μάρτιο του 2021 τυπώθηκε από τις εκδόσεις “CARPE DIEM” η νέα ποιητική συλλογή με τον τίτλο «Ωδίνες Ωδές».
Η Λαμπρινή Παππά-Θεοχάρη γεννήθηκε στο Δροσοχώρι Ιωαννίνων. Είναι παντρεμένη με τον Γεώργιο Χ. Θεοχάρη με τον οποίο απέκτησαν δύο παιδιά. Γράφει ποιήματα από την ηλικία των οκτώ (8) ετών. Στη νηπιακή ηλικία ζούσε με τις γιαγιάδες της καθώς οι γονείς της ήταν μετανάστες. «Πίσω από ένα βαθιά ευαισθητοποιημένο παιδί, υπάρχουν κάποιοι που το εμπνέουν». Είναι τελειόφοιτος του 2ου Κλασικού Λυκείου Θηλέων Ιωαννίνων, επίσης του τμήματος Δημοσιογραφίας του Δ.Ι.Ε.Κ. Ιωαννίνων. Στην Γερμανία όπου έζησε αρκετά χρόνια, αρίστευσε σε Τεχνική σχολή.
Ποιήματα και κείμενά της έχουν δημοσιευθεί σε τοπικά περιοδικά, εφημερίδες, στην ιστοσελίδα του Δημοτικού Ραδιοφώνου Ιωαννίνων, στην ΕΡΑ Ιωαννίνων. Έχει λάβει μέρος σε ποιητικές εκδηλώσεις. Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου (Ε.Λ.Σ.Η.).
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΡΓΟΥ
Ποιητική συλλογή: Στα Πλήκτρα Του Χρόνου
Ήταν η Μάνα το Γιόμα
Γεμάτο γαλάζιο το βλέμμα της!
Από τις χούφτες της ποτάμια ορμητικά κυλούσαν
σε ανοιξιάτικο πρωινό.
Χιονοταϊσμένες οι πηγές, αφροντυμένες, διάβαιναν,
χαράδρες βαθιές του πυρωμένου προσώπου της
και στου κορμιού της τη φλόγα,
διψασμένο από την πάλη με τη γη,
ανέβαινε ατμός μυρωμένος,
θυμίαμα στη ζωή!
Μέσα στο χρύσωμα του μεσημεριού,
κάτω από τα μάτια του ήλιου,
εμπρός στην αγκάλη των γιών και των θυγατέρων της.
Ευλογημένης αμπέλου δροσερά φυλλώματα,
κληματόβεργες καρποστολισμένες
ταπεινά κοίταζαν, θαύμαζαν...
Προσκυνούσαν με ευγνωμοσύνη
τη μάνα στο βωμό και το μεγαλείο της αγάπης της!
Τα στήθια της χαρισμένα στο φως,
ανάμεσα στις πλαγιές εύφορη κοιλάδα,
περβόλια μεστά, καρποκλάρια γινωμένα.
Στο σπίτι, στην αυλόπορτα,
το πεζούλι πέτρινο
παστράδα και αρχοντιά
συνεχώς εκεί αντάμωναν και κουβέντιαζαν.
Ευτυχία άκουγε, γελούσε και αναπαυόταν.
Πλούτος, γλυκό ψωμί ζεστό.
Το δίκιο όλο ξόμπλιαζε
και
στη νομή ξόμπλια κεντούσε
η Μάνα.
Ποιητική συλλογή; Κυματιστοί Τόποι
Άπειρος Πέτρα
Άπειρος πέτρα άχρονη
γλώσσα λαλέεσσα η σιωπή σου.
Πέτρα σμιλεμένη απτή ομιλία
μνήμης δρόμος στην κλίμακα των αιώνων
αφηγείσαι κτισμένη ζωντανή γλώσσα
πέτρα χαραγμένη οικία η πατρώα
ιστορίας μαρτυρία
πέτρα πολιτισμός.
Ποιητική συλλογή; Ωδίνες Ωδές
Στης Ελιάς τη Ρίζα
Δεντρά
ρίζα των αιώνων
σε κάθε θρόισμα του ανέμου
φως η ανασαιμιά της ανδρείας
μυστικά μιλά η σοφία
σιγοψιθυρίζει η ειρήνη
εκεί της ιερής ελιάς
η ρίζα κι αγκαλιά
εκεί θέλει γερμένο το σώμα
ο ελεύθερος άνθρωπος
ο παγκόσμια αγωνιστής
το πνεύμα η ψυχή του
φτερούγες ελευθερίας
στην αιωνιότητα της αρετής
Αθάνατος.