Α΄ ΠΟΙΗΣΗ
Β΄ ΔΟΚΙΜΙΑ
Γ΄ ΜΕΛΕΤΕΣ
ΜΥΘΙΟΣΤΟΡΗΜΑ
ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ Β. ΤΖΟΚΑ
Ο Λεύτερης Β. Τζόκας, λογοτέχνης και δημοσιογράφος, γεννήθηκε στις 24/5/1943 στο Πέτα Άρτας. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε για πολλά χρόνια στον Αθηναϊκό Τύπο. Είναι υπεύθυνος έκδοσης εφημερίδων και περιοδικών. Εκδότης-Διευθυντής περιοδικού «Λογοτεχνική Δημιουργία». Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρείας Κριτικών Λογοτεχνίας, Συνδέσμου Ιστορικών συγγραφέων, Ένωσης συντακτών Περιοδικού Τύπου, τ. Σύμβουλος της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας (Π.Σ.Ε.) - τριτοβάθμιο όργανο της Ηπειρωτικής Αποδημίας, της Αεροπορικής Ακαδημίας Ελλάδος (Α.ΑΚ.Ε.), της Λέσχης Αρχιπλοιάρχων, της Ιστορικής - Λαογραφικής Εταιρείας Τζουμέρκων (Ι.Λ.Ε.Τ.). Από τον Γενάρη του 2009 εξελέγη παμψηφεί Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών. Έχει εκδώσει 35 βιβλία κριτικής, ποίησης, λαογραφίας, ιστορίας και δοκίμια. Έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις, ανάμεσα στις οποίες, το Χρυσό Μετάλλιο Πνευματικής Αξίας Α' Τάξεως της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, από την Ένωση Συντακτών Ευρωπαϊκών Μ.Μ.Ε. «για τη συμβολή του στην πνευματική ζωή του τόπου μας, μέσ’ από το πλούσιο συγγραφικό και δημοσιογραφικό του έργο». Έγραψε 2.000 περίπου κείμενα που δημοσιεύτηκαν στον Τύπο. Για το πολύπλευρο έργο του γράφτηκαν πολλά κείμενα και εξεδόθησαν τρεις αυτοτελείς μονογραφίες. Έχει συμμετάσχει σε πανελλαδικά και διεθνή συνέδρια, πραγματοποίησε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, έκανε πολλές διαλέξεις. Το έργο του μεταφράστηκε στα Ιταλικά, Γαλλικά και Αγγλικά. Συμπεριλήφθηκε σε Ανθολογίες.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΡΓΟΥ
Ανωνύμου Δοκίμια-στίχοι …του Λευτέρη Β. Τζόκα
«το χέρι δεν γράφει μόνο του στο χαρτί. Κάποια μυστική δύναμη το καθοδηγεί: Η έμπνευση είχε αναφέρει σε μια συνέντευξή του ο Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών Λ. Τζόκας.
…και σίγουρα αυτό το χέρι έχει πολλά να διαμηνύσει όταν βουτά το μελάνι
«στου φεγγαριού τ’ αλώνι».
Η γραφή του διακρίνεται από τον ψυχικό πλούτο και το λεξιλόγιό του αντλημένο πάντα από την φω-
τεινή όψη της ζωής, αισιόδοξη ακόμη και στον πόνο. Πλημμυρισμένη απο ήχους και εικόνες σε ένα γαϊτανάκι συναισθημάτων. Μας καλεί να νιώσουμε το κύμα της έμπνευσης και να ακούσουμε όλα όσα ενδόμυχα είχε «εμφιαλώσει» μέσα σε γράμματα που βρήκαν στεριά στα ακρογιάλια της Ποίησης.