ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ Άννα Ι. Στεργίου

«Τα μάτια του φόβου» της συγγραφέως και δημοσιογράφου Άννας Στεργίου (…) είναι το επαναστατημένο βλέμμα απέναντι στην ανθρώπινη εκμετάλλευση, είναι η κατάματη αλήθεια απέναντι σε τραγικές καταστάσεις, που αποτελούν ταμπού ακόμα και στη σύγχρονη κοινωνία μας. Είναι η δυναμική διείσδυση σε μία μιαρή και τόσο ζοφερή πραγματικότητα, όπου η συγγραφέας καταφέρνει τόσο αριστοτεχνικά να εισάγει τον αναγνώστη…». Βάντα Κουτσοκώστα, εφημερίδα «Ήπειρος», 18/1/2005.

«Η συνάδελφος από την «Ελευθεροτυπία», Άννα Στεργίου σ’ αυτό το πρώτο της μυθιστόρημα καταφέρνει να ξεφύγει από την «πεπατημένη» (…). Χωρίς μελοδραματισμούς, χωρίς «εύκολες» λύσεις η συγγραφέας μας δείχνει αληθινά πρόσωπα και χαρακτήρες μέσα σε όλες τους τις αντιφάσεις και χειρίζεται με δεξιοτεχνία ένα δύσκολο και λεπτό θέμα». Κώστας Στοφόρος, στο περιοδικό “Votre Beaute”, Φεβρουάριος 2005.

Το να επιχειρήσει κάποιος να γράψει ένα βιβλίο για τον Τάσο Χαλκιά είναι σαν να εισχωρεί στα δύσβατα της ιστορίας του τόπου μας κατά τον 20ο αιώνα και δη της ιστορίας της Ηπείρου, με βαθιά γνώση και διεισδυτική, συγκριτική ικανότητα. Η Άννα Ι. Στεργίου, συγγραφέας του έργου (και επί σειρά ετών συντάκτρια της «Ελευθεροτυπίας»), όμως, δεν βασίστηκε μόνο σε αυτές τις παραμέτρους, μιας και είχε την τύχη της προσωπικής βιωματικής επαφής, τόσο με την μουσική και τον λαϊκό πολιτισμό της Ηπείρου (αντλεί την καταγωγή της από τη Μουργκάνα της Θεσπρωτίας), όσο και με τον έργο του μεγάλου μουσικού. Σωτήρης Μπέκας «musicpaper.gr» , 23/7/2014.

Μυθιστορηματική αφήγηση από τη δημοσιογράφο – συγγραφέα, που είναι γνωστό το πάθος της και ο σεβασμός της για την παράδοση και τους αυθεντικούς εκφραστές της, σε 383 σελίδες ξετυλίγει το πορτρέτο του Τ. Χαλκιά. Γιώτα Συκκά, εφημερίδα “Καθημερινή” , 30/8/2014.

Πολύ αποκαλυπτικό βιβλίο, τόσο για τη φυσιογνωμία του αξεπέραστου αυτού παραδοσιακού μουσικού, όσο και για την ίδια την παραδοσιακή ελληνική μουσική και τους γνήσιους κορυφαίους εκφραστές της, όπως υπήρξε ο Τάσος Χαλκιάς. Σοφία Αδαμίδου, Ριζοσπάστης, 9/11/2014.

Άννα Ι. Στεργίου 15/6/2021

Όποιος διαβάσει το λογοτεχνικό βιβλίο «Τα μάτια του φόβου» (εκδόσεις Λιβάνη), τη μυθιστορηματική βιογραφία με τίτλο : «Τάσος Χαλκιάς: το φύσημα του θεού» (εκδόσεις Μιχ. Σιδέρης), όποιος έχει ακούσει ποιήματα ή μαντινάδες μου ή ακόμη και τη σειρά παιδικών βιβλίων με τίτλο: «Οι περιπέτειες των Ατρόμητων», που ετοιμάζω τώρα με την εκδοτική εταιρεία «Creamy W», μπορεί να μην αντιληφθεί, πως είμαι ο ίδιος άνθρωπος.

Οι μανιέρες δεν μου άρεσαν, επομένως η λογοτεχνική μεθοδολογία δεν είναι ίδια. Δεν ακολουθείται παντού το κυκλικό σχήμα, υπάρχουν βιβλία, που είναι σε τρίτο πρόσωπο κι άλλα σε πρώτο (υπό έκδοση), η γλώσσα αλλάζει  κι ο χρόνος αλλού είναι αργός κι αλλού κυλά γρήγορα.  

Για όσους λοιπόν αναζητούν αλλά δεν βρίσκουν κοινό παρανομαστή, υπάρχει. Είναι οι δομές, μικρές ή μεγαλύτερες, πραγματικές ή φανταστικές. Στις «δομές» οι ήρωες απελευθερώνονται κι αυτονομούνται.  Σε δομές ξετυλίγονται προσωπικότητες, συμπεριφορές, ανθρώπινες ιστορίες ή γεγονότα. Οι δομές κι η ιστορικότητά τους, η φυλή, το φύλο, η τάξη, το εξωτερικό περιβάλλον, η σχολή της Διαντίδρασης του Πολ Βατσλάβικ, οι προσλαμβάνουσες καθορίζουν τα όρια των ηρώων, τις δυνάμεις και τις αδυναμίες τους. 

Οι δομές μπορεί να είναι μία ψυχιατρική κλινική ή μία ομάδα, μία «δεμένη» μουσική οικογένεια, μία παρέα υπέροχων, νέων παιδιών, όπως είναι οι αγαπημένοι μου «Ατρόμητοι», που έρχονται να μιλήσουν για πράσινη και ψηφιακή κοινωνία και την προσβασιμότητα. Είτε απαγγέλλω, λοιπόν για την Ήπειρο, είτε για τον απόηχο του Ολοκαυτώματος του Αρκαδιού, καθοριστικός παράγοντας είναι η κοινωνιολογική ματιά. Η κοινωνιολογική φαντασία του C. Wright Mills, η διαφορετικότητα, η έννοια του χωρο-χρόνου, των ανισοτήτων, του ρατσισμού, των κανόνων.

Η Κοινωνιολογία των Κλασικών της, όπως ο Εμίλ Ντιρκέμ, που πρέσβευε, πως το όλον είναι περισσότερο από το άθροισμα των μερών του, φωτίζει πτυχές της δικής μου γραφής` ανθρώπων, που μπορεί να γίνουν ήρωες των καιρών,  απλοί παρατηρητές ή εχθροί των πολλών.