Πύρινα τοπία

                         Η νέα ποιητική συλλογή του Δημήτρη Παπανικολάου

                                 από τις εκδόσεις «Αιγαίον», Λευκωσία 2013

                                                                                του Κώστα Αθανασόπουλου

                                                                                        συγγραφέα

Ο ποιητής φωτίζει τη σκοτεινιά, τη θλίψη, την αγωνία και τον πόνο καθώς και τον ανελέητο χρόνο, που είναι καθοριστικός για την ανθρώπινη ζωή. Λιτός ο λόγος του λάμπει με την ποιητική του δύναμη, με νοήματα δραστικά σε σύντομα ποιήματα.

Στοχεύει μέσα του ο ποιητής και ανασύρει υλικό εκθέτοντας το βάθος της ψυχής του ενώ ταυτόχρονα προβάλλει το ταραγμένο περιβάλλον, αναμειγνύοντας όνειρα, μελωδίες και έντονες εικόνες από τη φύση.

Ο αναγνώστης αισθάνεται ότι και στη δική του ψυχή θα μπορούσαν να συμβούν παρόμοια ή θυμάται που έχουν συμβεί, γιατί τέτοιες καταστάσεις είναι μέσα στη σύσταση της ζωής.

Σ’ αυτή την ποιητική συλλογή, κυριαρχεί το στοιχείο που συγκλονίζει ή δημιουργεί θλίψη ή αγωνία, ενώ στη «Νοσταλγία», την προηγούμενη συλλογή, θέση σημαντική έχει η νοσταλγία και η χαρά.

Τα «Πύρινα τοπία» μπορούμε να τα συγκρίνουμε και με την πρώτη ποιητική συλλογή, «Ως κύμβαλο αλαλάζον», όπου κυριαρχεί η θλίψη και η αγωνία, όχι όμως και το στοιχείο που συγκλονίζει και όπου δηλώνει ο ποιητής το ποιόν της ποίησής του προτάσσοντας λόγια του Ρωμανού του Μελωδού, «και το αίμα μου μέλαν, όθεν βάπτω και γράφω».

Ένα ποίημα από τα «Πύρινα τοπία» για το χρόνο και την ταραχή που μπορεί να φέρει η βίωσή του:

                                                     Μνήμη-Λήθη 

                                         Μπατάρει μέσα μου ο χρόνος,

                                         γέρνει απειλητικά.

                                         Τα πίσω μπρός μού δείχνει

                                          κι επιμένει,

                                          με μιά θύελλα

                                          να τα σκεπάσει όλα.

                                          Με σκόνη,

                                                          απουσία

                                                                        κι ερημιά.

Τη ζωή και το θάνατο σε σχέση με τον χρόνο που περνά κι αφήνει πίσω του τη γραμμή του παρελθόντος ο ποιητής προσπαθεί να τα κατανοήσει σε δύο ποιήματα. Στο ποίημα «Το άρωμα του χρόνου», κάθεται σ’ ένα βράχο της θάλασσας, όπου «ακινητούσε η στιγμή», στο άλλο ποίημα «Κάθοδος», «αιχμαλωτίστηκε» ο χρόνος κι έτσι μπορεί «αιώνια να βλέπει τη ζωή».

Κάτι σχετικό προβάλλεται, - για τον χρόνο και τη ροή του, - στο ποίημα «Ιστορία», της ποιητικής συλλογής «Νοσταλγία», όπου βλέπει τις εποχές «στο ξέφωτο του χρόνου» τοποθετώντας τη μια στη θέση της άλλης.

Στα «Πύρινα τοπία» κυριαρχούν οι έντονες και συχνά συνταρακτικές εικόνες, αφρισμένα κύματα, πλημμύρες, φωτιές, «φλόγα και αίμα»:

«Εστίες πυρκαγιάς παντού.

Μέσα μου τήκεται το μέλλον».....

«Με ταξιδεύει ο πανικός

στους σκοτεινούς θαλάμους του θανάτου».....

Όμως προβάλλονται και μελωδίες, ήχοι και όνειρα, στοιχεία πιό πολύ στοχαστικά, νοσταλγικά και κατευναστικά.

«Σβήνω το τσιγάρο,

καθώς η μελωδία,

γυρίζοντας αργά,

κεντάει τη θύμηση

των ανείπωτων ονείρων μου»......

«Αιώνια θα τραγουδάει το κύμα

στη σιωπή των αστεριών,

τα όνειρα ερμηνεύοντας».......

«Παλιά μουσική

φεύγεις μαζί με τ’ όνειρο»......

Τελειώνω θυμίζοντας το ποίημα του Κ.Π.Καβάφη «Φωνές», όπου κυριαρχούν τα ίδια στοιχεία: όνειρα, ήχοι μουσική.

«Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε.....»

«Ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας -

σαν μουσική, τη νύχτα, μακρινή, που σβήνει».

 (Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα «Η Γνώμη». Πάτρα 2 Νοεμβρίου 2014)

                 Γυρισμός

Θα βρέχει πάντοτε στα όνειρα,

και τα νερά

θα πλημμυρίζουν το τοπίο΄

εκεί που χρόνια ετριγύριζα

και σαν κυνηγημένος επιστρέφω

αποδημητικός

                           και μέτοικος

το σώμα σου να κατοικήσω.

(από την ποιητική συλλογή «Νοσταλγία». Εκδόσεις «Διάττων». Αθήνα. 2004)
Διαβάστηκε στην εκδήλωση «Λυρική Παμβώτις» το 2009, στο Νησί των Ιωαννίνων

            Επιστροφή

Πένθιμη καμπάνα,

παιάνας μυστικός,

ποιό άστρο συμπαθεί τη μουσική σου;

Θάβρω το δρόμο

πίσω απ’ τις μέρες τις παλιές

και τις χαμένες

μ’ αντίστροφη πορεία να τελειώσω.

(από την ποιητική συλλογή «ως κύμβαλο αλαλάζον». Εκδόσεις «Δωδώνη». Αθήνα-Γιάννινα. 1993)

Διαβάστηκε στην εκδήλωση του θεσμού «Λυρική Παμβώτις», το 2009, στο Νησί των Ιωαννίνων

        Πύρινο τοπίο

Εστίες πυρκαγιάς παντού. 

Μέσα μου τήκεται το μέλλον, 

αιμάσσουσες παλιές πληγές 

πυορροούν, ανάφτουν. 

Φλογίζονται τα όνειρα 

πυρώνουν την ψυχή μου. 

Φίδια πετάγονται οι φωτιές, 

ακούγονται καμπάνες. 

Καιόμενος και μένοντας 

εν βάτω, εν καμίνω, 

αφήνω τα σημάδια μου 

στο πέρασμα του χρόνου. 

(από την ποιητική συλλογή «Πύρινα τοπία». Εκδόσεις «Αιγαίον. Λευκωσία 2013)                   

Διαβάστηκε στην εκδήλωση του θεσμού «Λυρική Παμβώτις», το 2011, στο Νησί των Ιωαννίνων

                 Συνάντηση                            

Δακρύζει η ψυχή μου κι ανασταίνεται

γυρνώντας στα τυφλά στα ίδια μέρη.

Ριπές της μνήμης και του σώματος

στου χρόνου και του χώρου τα σημάδια

ανάσες από αισθήματα και βλέμματα

τα πίσω μπρός, τα θέλω και τα πρέπει.

Νερά θολά και σύννεφα μαβιά

ποτάμια και βουνά στεφανωμένα

μες στη ζωή μου ανατρέχοντας

πάντα μαζί σας επιστρέφω

το άσπιλο φως γυρεύοντας

την κόπια

τη φθαρμένη για να δω.

(από την ποιητική συλλογή «Νοσταλγία». Εκδόσεις «Διάττων». Αθήνα. 2004)
Διαβάστηκε στην εκδήλωση «Λυρική Παμβώτις» το 2006, στο Νησί των Ιωαννίνων