Κάθε 29 του Φλεβάρη

Μυθιστόρημα

29 Φλεβάρη είναι η μέρα που βρίσκει τον χειμώνα αγκαλιά με την άνοιξη. 29 Φλεβάρη είναι η μέρα που βρίσκει τον Πάρη αγκαλιά με την Ελένη. Ο έρωτας των δύο μαθητών το 1972 περνάει μέσα από τις συμπληγάδες του Πολυτεχνείου, κορυφώνεται με τη Μεταπολίτευση και, πιστοί στο ραντεβού τους, αναβιώνει κάθε 29 του Φλεβάρη.

29 Φλεβάρη του 2000 ο Πάρης ελπίζει να συναντήσει πάλι την Ελένη στο ίδιο μέρος που έχουν το ραντεβού τους τα τελευταία 28 χρόνια.

Θα είναι η Ελένη εκεί;

----------------------------

«Οι χαρακτήρες είναι σχεδιασμένοι έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στα πρότυπα της εποχής, να επηρεάζονται και να μεταλλάσσονται ανάλογα με τις κοινωνικές ή προσωπικές εξελίξεις, αλλά να κρατούν ορισμένες σταθερές, όπως ο έρωτας του πρωταγωνιστικού ζεύγους ή τα οράματα που μετουσιώνονται σε ένα αξιακό συμβόλαιο ζωής»

Γιάννης Μπασκόζος, Το Βήμα

«Ένας ύμνος στον έρωτα και την αγάπη»

Έθνος

«Αυτό το βιβλίο με συνεπήρε! Για μένα αυτός είναι ένας επικός έρωτας»

Από το eimaimama.gr

«Ο έρωτας ξεπερνά την ελαφρότητα του είναι και γίνεται αγάπη, ένα βιβλίο με φόντο τα χρόνια της δικτατορίας και τα επόμενα»

Λαός του Αλμυρού

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Πύλες Εξόδου

Μυθιστόρημα

«… Γιος μεταναστών ο συγγραφέας, μεγαλωμένος με την απατηλή υπόσχεση των δικών του πως «αυτή θα ήταν η τελευταία χρονιά στη Γερμανία», αποφάσισε να βουτήξει σε πιο σκοτεινά και αχαρτογράφητα, από συναισθηματική άποψη, νερά σε σχέση με το πρώτο του βιβλίο, το «Κάθε 29 του Φλεβάρη», βιβλίο που αφηγείται μια δυνατή ερωτική ιστορία με φόντο τις πυρακτωμένες πολιτικές εξελίξεις από το 1972, παραμονή των φοιτητικών ξεσηκωμών της Νομικής και του Πολυτεχνείου, μέχρι το 1977, στην αιχμή των μεταπολιτευτικών παθών. Στις «Πύλες Εξόδου» επιλέγει μια διπλή, παράλληλη αφήγηση για να στήσει τους μυθοπλαστικούς άξονες. Στο ένα κάδρο, η πρωταγωνίστρια του σήμερα: η 25χρονη Ράνια, πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, παίρνει την απόφαση να φύγει στη Γερμανία προκειμένου να κυνηγήσει το επαγγελματικό της όνειρο. Η Ελλάδα της κρίσης δεν θα της προσφέρει τις ευκαιρίες που πιστεύει ότι αξίζει και προχωράει με αποφασιστικότητα στο «μεγάλο βήμα». Στο άλλο κάδρο, ένας κόσμος που ο συγγραφέας δείχνει να γνωρίζει καλύτερα: αρχές δεκαετίας του ’60 και οι πρώτοι νέοι άνδρες του χωριού αναχωρούν για τις εργατουπόλεις της Δυτικής Γερμανίας. Θα τους ακολουθήσουν κι άλλοι. Το ενδιαφέρον του Αλ. Νίκα δεν εστιάζει μόνο στις μικρές λεπτομέρειες της νέας ζωής των ανειδίκευτων εργατών από την ελληνική περιφέρεια, αλλά και στην καθημερινότητα που άφησαν πίσω τους.

Με σημείο αναφοράς τις δύο παράλληλες ιστορίες, «στήνονται» άλλες μικρότερες, σαν ορμητικοί παραπόταμοι που εκβάλλουν στην ίδια αφηγηματική θάλασσα. Ευτυχώς το νερό δεν ξεστρατίζει, ο αναγνώστης δεν «μπουκώνει», αντίθετα μαθαίνει. Παρά τις χρονικές αντιμεταθέσεις και τις αυτονόητες διαφοροποιήσεις ανάμεσα στο 1960 και στο 2012, τα ψυχολογικά τοπία του Νίκα διατηρούν κοινές αποχρώσεις που βοηθούν στην καλύτερη ροή των δύο ιστοριών. Πολύ νωρίς οι αφηγήσεις διασταυρώνονται κι έτσι …»

Δημήτρης Ρηγόπουλος, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ένας Αιώνας και Μία Νύχτα

Μυθιστόρημα

«Να μη φοβάσαι παιδί μου. Ο φόβος σκοτώνει και μια νύχτα φόβου μπορεί να διαγράψει τη ζωή ενός ολόκληρου αιώνα»!

24 Φεβρουαρίου 2013: Ο Μάνος, υπαστυνόμος στο νομό Θεσπρωτίας, συλλαμβάνει τον εκατοντάχρονο παππού του, Μανόλη. Έναν αιώνα και μια νύχτα πριν, στις 23 Φεβρουαρίου 1913, την ημέρα απελευθέρωσης της Παραμυθιάς από τους Τούρκους, το πρώτο παιδί που γεννήθηκε ήταν ο Μανόλης. Η γέννηση του γιορτάστηκε από όλους τους Έλληνες, ενώ τον βάφτισε ο ίδιος ο μητροπολίτης.

Το 1917 οι γονείς του πέθαναν και ο Μανόλης μεγάλωσε δύσκολα πλάι στους ανθρώπους που τον υιοθέτησαν. Στο γυμνάσιο τον ερωτεύτηκε μια χριστιανή, αλλά εκείνος αγάπησε μια Τουρκάλα, την Εμινέ, αφού οι περισσότεροι μουσουλμάνοι συνέχισαν να ζουν στην περιοχή μέχρι το 1944. Η μοίρα όμως γι αυτούς τους δύο είχε χαράξει διαφορετικό δρόμο.

Ή μήπως όχι;

Μια ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα.

Μια σχέση μίσους, αγάπης και έρωτα ανάμεσα σε δύο θρησκείες, δύο γυναίκες και μία πατρίδα.

---------------------------------

«… πρόκειται για μία εκτενή τοιχογραφία. Μια σάνγκα κατά τον λογοτεχνικό όρο. Η κύρια συνισταμένη του βιβλίου είναι η περιπέτεια μιας οικογένειας κατ’ αυτόν τον αιώνα. Ο συγγραφέας μπαινοβγαίνει από τις λεπτομέρειες στο γενικότερο φόντο, από την μικροϊστορία στην ιστορία, με άνεση και πειστικότητα. Προσωπικά η ιστορία των Τσάμηδων στη Θεσπρωτία μου ήταν γνωστή κάπως ομιχλωδώς. Είναι τόσο αδρός και καίριος ο τρόπος που διαγράφεται στο βιβλίο, που μου εντυπώθηκε εναργώς….»

Σωτήρης Δημητρίου, Πεζογράφος