Ἡ μαντιλοδεμένη*

Στή ρίζα τοῦ πεσμένου γεφυριοῦ

μιά μαντιλοδεμένη ἐστάθη.

Κοιτάει τόν θολωμένο Θεοπόταμο δακρύζοντας

καί τοῦ παραπονιέται:

«Ποτάμι μου, περήφανο, χιλιοτραγουδισμένο

γιά δέ λαλεῖς, γιά δέ μιλεῖς, γιά δέ θρηνεῖς μαζί μου;

Τόν ἄντρα μ’ νιό τόν ἔπνιξες στά ἄγρια νερά σου·

τόν πόνεσα, τόν θρήνησα κι ἀκόμα μαῦρα βάνω!

Τό δόλιο τό γεφύρι μας, πού ’ταν παρηγοριά μας,

τί σοῦ ’φταιξε, ποτάμι μου, καί μέσα σου τό πῆρες;»   

Ὁ ποταμός τήν ἄκουσε καί τίς ἀπολογιέται:

«Γυναίκα, χήρα ἔμεινες, τόν πόνο σου τόν νιώθω,

ὅμως, καλή γυναίκα μου, καθόλου δέν σοῦ φταίω,

τί ὁ ἄντρας σου ἀψήφησε τά ὁρμητικά νερά μου

μ’ ἀλογισιά τά πέρναγε κι ἐκεῖνα τόν ἐπνίξαν!

Καί τό γιοφύρι τ’ ὄμορφο μέ τήν ψηλή καμάρα,

δέν ἤθελα νά γκρεμιστεῖ μές στά θολά νερά μου!

Ἀφρόντιστο κι ἀνέγνοιαστο στά γηρατειά τ’ ἀφῆσαν

καί σέ γερή κατεβασιά τά θέμελά του τρίξαν».

Ἄκουσε τήν ἀπηλογιά ἡ μαντιλοδεμένη,

κι ἔσυρε θρῆνο ἀλλιώτικο καί τά βουνά ριγῆσαν. 

Ξόμπλιασε μοιρολόι πονεμένο, Ἠπειρώτικο,

πού τή μοίρα τοῦ γεφυριοῦ καί τή δική της ἱστοροῦσε!

Πῆρε ὁ ἀχός τό τραγικό, μάταιο, τραγούδισμά της

καί τό ’στειλε πολύ μακριά, στήν ἐρημιά τοῦ κόσμου,

γιά νά τούς πεῖ παράπονα πού τελειωμό δέν ἔχουν

τί αὐτή τόν ἄντρα τ’ς ἔχασε κι ἡ Πλάκα τό γεφύρι!

* Από την ποιητική συλλογή μου "Χαρμολῦπες", 2018, σ. 80.

Κατάλογος εκδοθέντων βιβλίων

Παναγιώτας Π. Λάμπρη

Λίγα λόγια για το συγγραφικό έργο της Παναγιώτας Π. Λάμπρη

της Σοφίας Δ. Ευθυμίου, φιλολόγου

   Η Παναγιώτα Π. Λάμπρη από την πρώτη δεκαετία της χιλιετίας που διανύουμε άρχισε να καταθέτει στο έργο της, μ’ έναν ξεχωριστό τρόπο, μνήμες, σκέψεις, βιώματα, ανησυχίες και προβληματισμούς για όσα συνέβαιναν και συμβαίνουν γύρω της.

   Ορμώμενη από την ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Ροδαυγή, ιστόρησε σαν αναγεννησιακός ζωγράφος τις ομορφιές της και κατέγραψε με αγάπη και σεβασμό τις παραδόσεις της, καθώς και τις αξίες της οικογένειάς της, λατρεμένα στοιχεία, τα οποία μπόλιασαν την ίδια και την έκαναν ιδιαίτερα ανθεκτική απέναντι στα μικρόβια της σύγχρονης κοινωνίας.

   Μέσα στις μελέτες της, στα άρθρα της, στα διηγήματά της, στα ποιήματα και στις ταξιδιωτικές εντυπώσεις ο αναγνώστης θα βρει εικόνες για ρέμβη ή αναπόληση, ποικίλες γνώσεις ιστορικού, μυθολογικού, γλωσσικού, πολιτισμικού ενδιαφέροντος, … Ειδικά στις ταξιδιωτικές της εντυπώσεις παρουσιάζει έναν τύπο ανήσυχου και διψασμένου περιηγητή, σπάνιου στην εποχή μας.

   Με τη γλωσσοπλαστική της ικανότητα φωτίζει απλές καθημερινές στιγμές, σχέσεις και γεγονότα που πολλά μέσα στη δίνη της ξέφρενης ζωής θα περνούσαν απαρατήρητα.

   Το ξεχωριστό της ύφος έχει διδακτικό – γνωμολογικό χαρακτήρα, είναι επενδυμένο με βαθιά στοχαστική διάθεση και ενίοτε διακρίνεται από σαρκαστικό χρωματισμό. Κι όμως κάτι τέτοιο, θεωρώ πως σπανίζει στην πληθώρα των έργων που κατακλύζουν τις προθήκες των βιβλιοπωλείων ή τον διαδικτυακό μας κόσμο.

   Γεμίσαμε, δυστυχώς, από διάττοντες αστέρες στη σύγχρονη λογοτεχνία. Έχουμε όμως ανάγκη από φωτεινά αστέρια που θα μας βοηθήσουν να περπατήσουμε στα σκοτεινά μονοπάτια της δαιδαλώδους και απρόβλεπτης σύγχρονης κοινωνίας. Κι ένα από αυτά είναι το έργο της Παναγιώτας Π. Λάμπρη.

Δελτίο τύπου

Κυκλοφόρησε η νέα ποιητική συλλογή της Παναγιώτας Π. Λάμπρη

Κυκλοφόρησε η νέα, έκτη κατά σειρά, ποιητική συλλογή της Παναγιώτας Π. Λάμπρη, με τον τίτλο «Ψηφῖδες» (αυτοέκδοση, Πάτρα 2021). Η συλλογή αυτή, η οποία αφιερώνεται «Στους αείμνηστους γονείς της, για τις ΑΔΙΚΙΕΣ που δια βίου υπέστησαν, και σ’ όλους τους ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΥΣ», κυκλοφορεί μόνο σε ηλεκτρονική μορφή και τη διαθέτει δωρεάν στο αναγνωστικό κοινό. Όποιος, λοιπόν, επιθυμεί να μελετήσει την ποιητική συλλογή «Ψηφῖδες» ή να τη χαρίσει σε φίλους του, μπορεί να το κάνει πατώντας την ακόλουθη ηλεκτρονική διεύθυνση: https://issuu.com/panagiotalampri/docs/_-_