«Χορεύοντας με Νεράιδες» Σωτήρης Λ. Δημητρίου

Ό,τι ο λαός μας είδε, με τα μάτια του σώματος, της ψυχής ή της φαντασίας!

*Τα φαντάστηκε ο λαός μας μέσα από τους αιώνες ή είναι ένας παράλληλος - αόρατος  κόσμος, που αποτελείται από υπερφυσικές μεταφυσικές, παραφυσικές ή μήπως φυσικές οντότητες;

*Ο σημερινός κόσμος δεν αντιλαμβάνεται τον αόρατο αυτό κόσμο τον υπερφυσικό, διότι δεν ζει στην ύπαιθρο και έχει χάσει το ένστικτο που είχε βελτιωμένο ο άνθρωπος της  Φύσης; 

*Είναι όλο αυτό, μια αόρατη πραγματικότητα για όσους δεν έδωσαν βάθος στην ύπαρξή τους και ζουν στο φόβο και στο ψέμα;

*Όλοι μας έχουμε ακούσει ή τουλάχιστον διαβάσει ιστορίες φαντασμάτων, στις οποίες τα όντα αυτά περιφέρονται στον κόσμο μας με σκοπό να τρομάξουν τους ανθρώπους, ή να εκπληρώσουν κάποια υποχρέωση από το παρελθόν.   

*Οι βρικόλακες  τις παλαιότερες εποχές ήταν συνυφασμένοι με τα κακά πνεύματα.

*Όμως «υπάρχουν» και οι νεράιδες, που εμφανίζονται συνήθως με την πανσέληνο. Με πολλές εκδοχές τις παρουσιάζουν οι θρύλοι και οι παραδόσεις του τόπου μας. Ακόμη και ως αερικά…

Αλήθεια, τι είναι όλα αυτά τα όντα; Είναι υπαρκτά;

Είναι δημιούργημα της φαντασίας μας;

Προϊόν αυθυποβολής ή μήπως τελικά δεν είμαστε μόνοι μας;

Μήπως αυτός ο κόσμος είναι μία εικονική πραγματικότητα όσων την ζούνε ή μήπως ένας αόρατος αιωρούμενος ή κινητός τοίχος, μας βάζει ενίοτε μέσα σε αυτόν τον κόσμο και μας ξαναβγάζει πάλι απέξω στην καθημερινή πραγματικότητα και σε αυτό που θεωρούμε, φυσικό για μας χώρο;

Ζούμε σε ένα κόσμο που έχει μέσα και άλλους παράλληλους κόσμους που κάποιοι έχουν μια έκτη αίσθηση βελτιωμένη και τα αντιλαμβάνονται; 

Περπάτησε μέσα στην νύχτα μονάχος κι αν μέσα στην μοναξιά δεν ακούς τίποτα, παρά μόνο το θρόισμα των φύλλων σταμάτα. Το απαλό αεράκι της νύχτας, ίσως σου ψιθυρίσει κάτι στ΄ αυτί. Ίσως να είναι κάτι από έναν άλλο κόσμο. Από έναν κόσμο που αισθανόμαστε ή έστω που φανταζόμαστε αλλά δεν βλέπουμε.  Μα, μη γυρίσεις το κεφάλι, πίσω στο σκοτάδι να δεις.  Μη προσπαθείς να σπάσεις τον αόρατο τοίχο που σε

ενώνει ή σε χωρίζει από αυτά που βλέπεις ή που δεν βλέπεις γύρω σου αλλά που ίσως και να τα φαντάζεσαι. Μπορεί τρυφερά λόγια κι ερωτικά να έρχονται στ΄ αυτιά σου με τον αέρα, με το χάδι και των φύλλων το θρόισμα.