Γιάννης   Δάλλας   (1924-2020)

Ποιητής,  δοκιμιογράφος και μεταφραστής  ποιημάτων των  Αρχαίων Λυρικών. Γεννήθηκε στη Φιλιππιάδα, σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα  και υπηρέτησε στη  Μέση και Ανώτατη Εκπαίδευση (καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο).Στην ποίηση αντιπροσωπεύεται  από τις δυο συγκεντρωτικές του συλλογές  Ποιήματα, 1948-1988 ( «Νεφέλη» 1990) και Ποιήματα 1988-2013 ( «Νεφέλη» 2014).τελευταίες του συλλογές:  Υστερόγραφα   ( «Ηριδανός» 2015) και Πρωθύστερα  («Ηριδανός»  2018)

Στις φιλολογικές του εργασίες συγκαταλέγονται:  κριτικές μονογραφίες  για την ποίηση και την ποιητική του Σολωμού, του Κάλβου, του Καβάφη, μελετήματα  για τα έργα συγγραφέων της γενιάς του ΄10 (Βάρναλη, Σικελιανού και Θεοτόκη), της γενιάς του ΄20 ( Καρυωτάκη, Άγρα και Φιλύρα ), των μοντέρνων  του ΄30 ( Σεφέρη, Ελύτη, Ρίτσου, Εμπειρίκου και Εγγονόπουλου ) και αρκετών μεταπολεμικών ( π.χ. Ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης, «Κέδρος» 1977, Ο Μανόλης Αναγνωστάκης-Ποίηση και ιδεολογία «Κέδρος» 2007 ).

Σε αισθητικά ζητήματα  και κείμενα αναφέρονται  και οι τόμοι δοκιμίων του: Εποπτείες, ( «Κακουλίδης» 1954), Υπερβατική Συντεχνία ( «Κοντός» 1958), Πλάγιος Λόγος  (« Καστανιώτης» 1989), Ευρυγώνια («Νεφέλη» 2000 και Συνεκδοχές «Ίκαρος» 2010).Υπήρξε ακόμη συστηματικός μεταφραστής των Λυρικών της αρχαιότητας ( Ελεγειακών, Ιαμβογράφων, Μελικών και Χορικολυρικών ποιητών, «Άγρα» 2003 - 2007 ) και  των Αλεξανδρινών της Παλατινής Ανθολογίας ( Καλλίμαχος, Ρουφίνος και Επιγράμματα αποδιδόμενα στον Πλάτωνα, «Γαβριηλίδης» 2001 και «Ηριδανός»  2008, 2009).

Τιμήθηκε με τη διάκριση  του πρώτου Κρατικού Βραβείου  Κριτικής και Δοκιμίου (1987), του   «Μεγάλου Βραβείου Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του» (1999) και  από την Ακαδημία Αθηνών  με τη βράβευση του έργου του Σολωμός και Κάλβος. Δυο αντίζυγες ποιητικές της εποχής  ( «Νόηση» 2009)

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.