Λογοτεχνικά
α. Το βλέμμα στον τοίχο με τη μαντανία, διηγήματα, Ελληνικά Γράμματα 2001. β. Ο δικός μου Θεός, μυθιστόρημα, Ταξιδευτής 2004.
γ. Η κίτρινη ομπρέλα, μυθιστόρημα, Μεταίχμιο 2007 (ήταν στη μικρή λίστα του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ για το βραβείο μυθιστορήματος 2008).
δ. Η Σκιά της Μίκας, μυθιστόρημα, Ταξιδευτής 2013.
ε. Οι τελευταίες πεντάρες, μυθιστόρημα, Ταξιδευτής 2016.
στ. Οδός Οφθαλμιατρείου, μυθιστόρημα, Εστία 2019. (Βραβείο ελληνικού μυθιστορήματος από το The Athens Prize for Literature 2020. ήταν στην μικρή λίστα των βραβείων του Public 2020, στην κατηγορία «ελληνικό μυθιστόρημα»).
Διηγήματά έχουν δημοσιευτεί
Α. Στα περιοδικά:
https://www.culturebook.gr/afieromata/7-1-2020-culture-book.html
Β. Σε συλλογικούς τόμους:
Γ. Κριτικές για λογοτεχνικά βιβλία σε περιοδικά (Μανδραγόρας, Bookpress.gr, Diastixo.gr, frear.gr, fractalart.gr, periou.gr, vekxikon.gr, σε εφημερίδες (Εφημερίδα των Συντακτών, Η Αυγή/Αναγνώσεις), ενώ έχει εβδομαδιαία συνεργασία με την Εφημερίδα των Συντακτών.
Δ. Επιμέλεια του λογοτεχνικού αφιερώματος του περιοδικού Νέα Εστία στον ποιητή και πεζογράφο Κώστα Κρυστάλλη.
Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας/ πεζογράφος
Γεννήθηκε στην Πρέβεζα (1951), με καταγωγή από το Συρράκο. Πήρε το πτυχίο του κλασικού τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και υπηρέτησε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση . Εκπόνησε τη διατριβή του στο τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (1992). Διετέλεσε Καθηγητής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (2000-2018), ενώ υπήρξε πρόεδρος του Τμήματος στην περίοδο 2006-2008 και διευθυντής του Τομέα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας για μακρό διάστημα. Έχει λάβει μέρος σε πολλά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Ριο ντε Τζανέιρο, Άνκορατζ Αλάσκας, Κωνσταντινούπολη, Σόφια, κ.λπ.). Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά (Journal of American Folklore, Journal of Balkan and Near Eastern Studies, Folklore, Western Folkore, Ethnologia Balkanica ).
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΡΓΟΥ
Το μυθιστόρημα απαιτεί υψηλό βαθμό αυτοσυγκέντρωσης . Και βεβαίως την ύπαρξη μιας ιδέας και κάποιων βασικών στοιχείων, που θα έχουν τη θέση του τελάρου στη ζωγραφική. Το πώς θα μορφοποιηθεί αυτή η ιδέα, επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες, συχνά αστάθμητους. Και ασφαλώς δεν υπάρχει ένας τσελεμεντές για το τι θα συμβεί σε κάθε φάση και ποιες θα είναι οι επιλογές. Κάθε μυθιστόρημα, ή και διήγημα, έχει τις δικές του ορίζουσες. Κι αυτή είναι η συγκίνηση αλλά και η ηδονή της γραφής. Δεν μπορεί ο συγγραφέας να ελέγξει απολύτως τα μονοπάτια της αφήγησης. Η γραφή προκαλεί εσωτερικούς κραδασμούς , διανοητικούς και ψυχοσωματικούς, οι οποίοι την απογειώνουν. Και τότε ανατρέπονται οι επί χάρου σχεδιασμοί.
Η ίδια η γραφή είναι μια εμμονή, που γίνεται χταπόδι αναγκάζοντάς σε να γράφεις με μισή ανάσα την ώρα που βρίσκεσαι στο πληκτρολόγιο . Όλα μου τα βιβλία υποδόρια συνδέονται με τις δικές μου εμμονές. Είναι η μνήμη και ο τόπος. Τα οντολογικά ζητήματα της βίας και του θανάτου. Τι είναι αυτό που εξαχρειώνει τον άνθρωπο; Και βέβαια οι αφηγηματικές τεχνικές αναλαμβάνουν να τα μορφοποιήσουν. Αυτά διαμορφώνουν και το προσωπικό ύφος , την αφηγηματική ταυτότητα. Η εγκιβωτισμένη αφήγηση είναι μια από τις επιλογές μου. Μου αρέσει το παιχνίδι με τη μπάμπουσκα , όταν το ένα θέμα εισέρχεται στο σώμα του άλλου κι αυτό προκαλεί καταβύθιση του ενός αφηγητή/ τριας στον άλλο, ώστε οι αφηγηματικές φωνές λειτουργούν ως υπόγεια νερά, που σχηματίζουν το καινούριο ρυάκι. Κι αυτό επηρεάζει τον αφηγηματικό χρόνο που αναπτύσσεται ως παλίνδρομη διαδικασία