ΑΠΑΝΤΑ
Α' ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
α' Η Ψυχή ως κατάσταση και ως παράσταση
β' Η Φαινομενολογία του Πνεύματος
γ' Η Φιλοσοφία της Ιστορίας
δ' Η Ελλάς μεταξύ Ανατολής και Δύσεως
β' Το Κράτος
γ' Η Πολιτεία
δ' Η Φιλοσοφία του Δικαίου
γ' Η Αισθητική
δ' Η Ηθική
ε' Η Μεταφυσική
Β' ΙΣΤΟΡΙΑ
α' Η Επιστήμη της Ιστορίας
β' Η Ανατολή
γ' Η Ελληνική Προϊστορία
δ' Η Αρχαϊκή Ελλάς
ε' Ο Κλασσικός Πολιτισμός
στ' Ο Ελληνιστικός Κόσμος
ζ' Η Ρώμη
η' Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία
θ' Το Βυζάντιο μεταξύ Ανατολής και Δύσεως
ι' Το Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο
ια' Η Ευρώπη
ιβ' Ο Κόσμος
ιγ' Η Νέα Ελλάς
α' Η Προϊστορία
β' Η Αρχαϊκή Ήπειρος
γ' Η Κλασσική Εποχή
δ' Η Ελληνιστική Ήπειρος
ε' Η Ρωμαϊκή Ήπειρος
στ' Η Βυζαντινή Ήπειρος
ζ' Το Δεσποτάτο της Ηπείρου
η' Η Μεταβυζαντινή Ήπειρος
θ' Η Επανάσταση και η Απελευθέρωση της Ηπείρου
ι' Η Διαιρημένη Ήπειρος
α' Πλατανούσα
β' Ιωάννινα
γ' Το Κλεινόν Άστυ
δ' Το Κόκκινο και το Μαύρο
ε' Ούτε καπιταλισμός ούτε σοσιαλισμός, αλλά δημοκρατία
στ' Απειρωτάν
ζ' Δει δε χρημάτων
η' Η Θέμις
θ' Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος
ι' Η Δόξα
Γ' ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
α' Ο Άραχθος
β' Αθήναζε
γ' Ο Άναξ
δ' Ο Υδροχόος
ε' Η Έξοδος
α' Η Γενεαλογία
β' Ο Λαβύρινθος
1.Ο Μινώταυρος
γ' Γνώθι σαυτόν
δ' Η Θεογονία
Δ' ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ
Ε' ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ
Ο Χρήστος Κωνσταντίνου Αναγνώστου εγεννήθη το 1939 στην Πλατανούσα Ιωαννίνων και απεβίωσε το 2017 στην Αθήνα. Ήταν απόφοιτος της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων (1959).
Εισήχθη στην Φιλοσοφική και την Νομική Σχολή των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Εσπούδασε με υποτροφία στην Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, από όπου έλαβε πτυχίο Ιστορίας και Αρχαιολογίας (1967) και Φιλοσοφίας (1972). Συνέχισε τις σπουδές του στην Νομική Σχολή Αθηνών και έλαβε Πτυχίο Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικών Επιστημών (1972), καθώς και πτυχίο Νομικής (1974) από την Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης.
Από φοιτητής ανεμείχθη στο φοιτητικό κίνημα και αγωνίσθηκε για τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Ήταν Δικηγόρος Αθηνών παρ' Αρείω Πάγω και Γ.Γ. του Δημοκρατικού Κόμματος (ΔΗΚΟ).
Μεταπτυχιακές σπουδές έκαμε στα Πανεπιστήμια Παρισίων (Σορβόννη) και Λονδίνου (ΒΙRΚΒΕCΚ COLLΕGΕ). Έλαβε μέρος με επιστημονικές ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια (Παρίσι, Λονδίνο, Μόσχα, Mολδαβία, Ολυμπία, Κωνσταντινούπολη, Περσία).
Διετέλεσε πρόεδρος του Κολλεγίου Ανθρωπιστικών Επιστημών, όπου εδίδαξε φιλοσοφία και κοινωνικές επιστήμες.
Το συγγραφικό έργο του έχει ως κέντρο την φιλοσοφία. Με το ψευδώνυμο Χρήστος Κωνσταντίνου έχει δημοσιεύσει ποιήματα αποσπασμένα από πέντε συλλογές, μερικά από τα οποία έχουν περιληφθή σε ανθολογίες.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΡΓΟΥ
Η ΝΙΚΗ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ Η ΜΕΤΟΙΚΕΣΙΑ
Πρωί-πρωί ο πάππος ο Χρήστος έφερε την είδηση. Ήλθε αγριευμένος από την Στέρα στην Δάφνη. Δεν είχε το συνηθισμένο χαμόγελο ούτε επρόσεξε τα εγγόνια του. Ο πατέρας απουσίαζε σε ταξίδι. Ο πάππος ήταν ταραγμένος Αμέσως έδωσε εντολή στην μητέρα μου Θεοδώρα:
«Νύφη, να ετοιμασθής, να πάρης τα παιδιά, τα ζώα και τα υπάρχοντά σου. Το χωριό αδειάζει. Σε μία ώρα να έλθετε στην Στέρα. Θα συγκεντρωθούμε όλοι εκεί».
«Γιατί;», είπε η μάνα. «Ο Κώτσιος δεν είναι εδώ».
«Άκουσες τι είπα;», της απάντησε ο πάππος. «Ό,τι είπα, αποτελεί διαταγή. Αν δεν την εκτελέσουμε, θα μας σφάξουν οι Σκύθες. Όπου να είναι, καταφθάνουν στα μέρη μας».
Ο πάππος είπε και ελάλησε. Και επήρε τον δρόμο της επιστροφής προς την Στέρα. Δεν ανέμεινε να διαπιστώση πώς θα εκτελεσθή η διαταγή του. Ήταν βέβαιος περί τούτου. Άλλωστε, ποτέ δεν θα εδέχετο να διαπραγματευθή με την νύφη του. Συζητούσε πάντοτε με τον άνδρα της, το Κώτσιο. Του έλεγε «Παιδί, …» και εκείνος ανταπεκρίνετο αμέσως.
Τώρα ο πατέρας μου Κωνσταντίνος –αυτός είναι ο Κώτσιος- απουσιάζει σε ταξίδι στα χωριά πίσω από το Ξηρό όρος. Και η μητέρα μου τα έχει χαμένα. Ποιός να πάρη την απόφαση; Ποιός να την βοηθήση; Είχε τέσσερα μικρά παιδιά: εμένα, τον Γιάννη, την Παρθενία και τον Γεώργο. Ο τελευταίος ήταν στην σαρμενίτσα, όπως έλεγαν την κούνια στην περιοχή μας.
Η Θεοδώρα δεν είχε καιρό, για να το σκεφθή. Έπρεπε να ενεργήση αμέσως. Αν καθυστερούσε, η ευθύνη της θα ήταν μεγάλη. Τα τρία μεγαλύτερα παιδιά της είχαν σηκωθή και έπαιζαν στην αυλή κάτω από την μουριά με τα στρατιωτάκια. Τα στρατιωτάκια ήσαν άδειοι κάλυκες από σφαίρες, οι οποίες είχαν χρησιμοποιηθή στις μάχες. Τα παιδιά εμάζευσαν τους άδειους κάλυκες. Τους ωνόμασαν στρατιωτάκια και αυτά τα έβαζαν εις θέσεις μάχης, ώστε να σκοτώνονται μεταξύ τους.
(Απόσπασμα από την αρχή του κεφ. Α’ με τίτλο «Η Μετοικεσία» του βιβλίου «Η ΝΙΚΗ», όπως τούτο εδημοσιεύθη στην εφημερίδα «ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ ΝΕΑ», στο φύλλο 173 Ιουλίου-Αυγούστου 2010)