Η Ευθαλία Ζήση γεννήθηκε στην Πτολεμαΐδα από γονείς Ηπειρώτες .

Στην ΑΣΚΤ σπούδασε, ζωγραφική με δασκάλους τον Δ. Μυταρά & Γ. Μαυροΐδη  (1976-1981), κεραμική με τον δάσκαλο τον Γ. Γεωργίου (1979 – 1981) και χαρακτική (υπότροφος) με τον δάσκαλο τον Θ. Εξαρχόπουλο  (1982-1986).

Το 1981 άρχισε να διδάσκει ζωγραφική στη Μέση Εκπαίδευση μέχρι και το 2012.

Έχει κάνει δύο ατομικές εκθέσεις και έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές Και ξεκινά….

Με μια καλοξυσμένη μύτη ενός μαύρου μολυβιού.

Με ίχνη, σημεία που στο τετράδιο καλλιγραφίας και μετά στο τετράδιο ιχνογραφίας περιγράφουν πλαίσια κανονικά ή ακανόνιστα.

Με χρώματα. Νερό και χρώμα που βάφει επιφάνειες, πυκνά ή αραιά, φτιάχνοντας ποικίλες φόρμες. Φόρμες που συνθέτουν μοναδικές εικόνες. Εικόνες που ξαφνιάζουν την όραση.

Με βιβλία γεμάτα πολύχρωμες σελίδες.

Με συναντήσεις ανθρώπων που χρόνια δουλεύουν με σχήματα, μπογιές και παραστάσεις.

Με εκθέσεις έργων σπουδαίων καλλιτεχνών.

Με συγκίνηση και θαυμασμό απέναντι στους στρογγυλούς απόλυτα λαμπερούς όγκους του Ένγκρ, στους φανταστικά συνθεμένους χρωματιστούς κύβους του Πικάσο, στο φως και την πολυχρωματική πανδαισία του Ματίς.

 Και παίρνει το δρόμο.

Ένα δρόμο μακρύ, φαρδύ ή στενό, που δυναμώνει και μαζί ελευθερώνει. Που καμιά φορά γυρνάει και πίσω, νοσταλγικά.

Όχι όπως τότε, αλλά για τότε.

Με την ψυχή στον νου, στις γραμμές των οριζόντων, στα στοιχεία της φύσης, στους συνδέσμους του κόσμου, στις γέφυρες των σχέσεων, στο παρόν στο μέλλον.

Με γραφές από μπλε, κόκκινες και μοβ κουκίδες.

Με ιστορίες που γράφονται ανάμεσα σε βουνά και θάλασσες, σε γη και ουρανό.

Με πόρτες που ανοίγουν στο πέρας του ορίζοντα.

Με χρώματα που στο βάθος ξεθωριάζουν.

Με ευθείες που συγκλίνουν στο άπειρο. Και κάνουν το δρόμο ατέλειωτο.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.