Εφη Σταύρου γεννήθηκε και ζει στα Ιωάννινα.
Αποφοίτησε το 1996 από το τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του ΤΕΙ Ηρακλείου Κρήτης,
ενώ το 2016 αποφοίτησε από το τμήμα Πλαστικών Τεχνών του Πανεπιστημιου Ιωαννίνων.
Εργάσθηκε πάνω από μια δεκαετία σαν Μηχανολόγος εκπαιδευτικος .
Από το 2002 έως σήμερα εργάζεται ως σχεδιάστρια στο Υπουργείο Πολιτισμού, στον
Αρχαιολογικό χώρο της Δωδώνης για τις ανάγκες του έργου αποκατάστασης και
αναστήλωσης του αρχαίου Θεάτρου αλλά και σχεδιάζοντας πλήθος αρχαιολογικών
ευρημάτων και αρχαιολογικων καταλοίπων του Ιερού της Δωδώνης αλλά και άλλων
αρχαιολογικων χώρων όπως του αρχαιολογικου χωρου της Καστρίτσας ,του αρχαιολογικού χώρου της Εφύρας και αλλού.
Επηρεασμένη από την επαγγελματική της ενασχόληση με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό
που με αγάπη και πάθος υπηρετεί ,τα έργα της ζωγραφικά και γλυπτά είναι επηρεασμένα
από την αρχαία ελληνική τέχνη.
Έχει λάβει μέρος σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις , ενώ ένα από τα έργα της βρίσκεται
στην αίθουσα Κάρολος Παπούλιας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Κατερίνη Λιάμπη
Η Έφη Σταύρου, μια νεαρή πολυτάλαντη καλλιτέχνης, περιπλανώντας το βλέμμα της στα έργα της αρχαίας τέχνης, ανακάλυψε τα νομίσματα. Μέσα συναλλαγής για τη διευκόλυνση των ανθρώπων, αποτελούσαν συγχρόνως και έργα τέχνης, διασώζοντάς μας έναν συναρπαστικό κόσμο μορφών, φιλοτεχνημένων από ανώνυμους χαράκτες και, σπανιότερα, επώνυμους καλλιτέχνες.
Στη σκληρή επιφάνεια του μετάλλου, από το οποίο είναι κατασκευασμένο το αρχαίο νόμισμα, η πολυχρησία και ο χρόνος επιφέρουν στις περισσότερες περιπτώσεις τη φθορά του υψηλού αναγλύφου των απεικονιζόμενων μορφών. Ως αντίδοτο σ’ αυτή την αλλοίωση η καλλιτέχνης προτείνει μια στέρεη ‘γραφή’, που ξέρει καλά και αισθαντικά να υπηρετεί, τη μέθοδο της σχεδιογραφίας, διατηρώντας την κλίμακα, τις διαστάσεις και την πιστή απόδοση του θέματος που επιλέγει. Και μας βάζει, έτσι, σ’ έναν ολότελα δικό της κόσμο, ακροβατώντας ανάμεσα στο πρωτότυπο έργο και το αντίγραφο, δίχως να χάνει την ισορροπία της και πάντως με προφανή την λαχτάρα της να ανιχνεύσει το πρώτο και να εκφέρει, εντέλει, ένα νέο δημιούργημα. Στις έντονες φωτοσκιάσεις, την εντυπωσιακή απόδοση των πλαστικών όγκων, ιδιαίτερα στις παρειές, στις κόγχες των ματιών και στο παιχνίδισμα των βοστρύχων, που πλαισιώνουν τον αυχένα των μορφών της, υποφώσκει μια διακριτική θεατρικότητα.
Η Πινακοθήκη των ηρώων της είναι οι μορφές θεών και θεαινών, θνητών και ισόθεωνθνητών, ο απλός, αλλά τόσο περίτεχνος στάχυς, ο ορμητικός Πήγασος με τις γραμμικά σχεδιασμένες φτερούγες του και η γλαύκα, φιλοτεχνημένη με τη νηφαλιότητα που αρμόζει στο σύμβολο της σοφής θεάς Αθηνάς.
Η Έφη Σταύρου, με τις σχεδιογραφίες της, εμπνευσμένες από εξαίσιες μορφές της νομισματικής μικροτεχνίας, συνομιλεί, όχι μόνον με τα θέματα, αλλά και με τη δύστροπη ύλη, πάνω στην οποία είναι αυτά αποτυπωμένα, επιδιώκοντας να τους δώσει – παίζοντας με το άσπρο, γκρι, μαύρο – μια νέα ζωή. Και το κατορθώνει, ωραία και σιωπηλά.
Και την ησυχία ακόμη μπορείς να την ακούσεις Ερρίκος Ίψεν, Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
