Ταξιδεύοντας στον τόπο καταγωγής μου ως επισκέπτης, παρατηρώ στη σιωπή του τοπίου τον ποταμό ήσυχο που καθρεφτίζει πάνω του το πέταγμα των χελιδονιών και το σκοτάδι που καλύπτει από νωρίς τη φύση, αφού τα βουνά κρύβουν τον ήλιο. Ένας τόπος που με παρακίνησε να τον δω εικαστικά και να τον απεικονίσω στα έργα που παρουσιάζονται. Εκεί, στο προαύλιο του σχολείου, απαθανατίστηκε η αναμνηστική σχολική φωτογραφία που με ενέπνευσε. Η φωτογραφία ανήκει στον πατέρα μου που υπήρξε μαθητής σε αυτό και διακρίνεται σε ηλικία 7 χρονών στην κάτω δεξιά σειρά. Το σχολείο του Περάματος Διστράτου Άρτας, περιοχή που παλαιότερα ονομαζόταν Σινιάγκο, από την δεκαετία του ‘80 φιλοξένησε το Αγροτικό Μουσείο της περιοχής. Στιγμή αισιοδοξίας, μάθησης και ζωής η εικόνα με όλα αυτά τα πρόσωπα σε μια περίοδο που η χώρα ανάκαμπτε στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Η εκπαίδευση θέριευε και στα πιο απομακρυσμένα σημεία όπως εκείνο ανάμεσα στα βουνά και όλοι εκείνοι οι μαθητές και οι μαθήτριες, ο καθένας με την δική του ιστορία, έγιναν μεγαλώνοντας τα φωτεινά πνεύματα μάθησης για τις ερχόμενες γενιές.