Γεννήθηκε στην Δρέσδη της Γερμανίας, με καταγωγή από τα Ζαγοροχώρια και τα μαστοροχώρια Κονίτσης.
Αποφοίτησε από το Εργαστήριο Χαρακτικής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας, με δάσκαλο τον Κ. Γραμματόπουλο. Ακολούθησαν μια υποτροφία εσωτερικού του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών και ένα μεταπτυχιακό στην λιθογραφία στο Tamarind Institute του Πανεπιστημίου του New Mexico των ΗΠΑ.
Εργάστηκε δέκα χρόνια στη Μέση Εκπαίδευση. Από το 1993 διδάσκει Χαρακτική στο Α’ Εργαστήριο Χαρακτικής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. ΤΟ 2016 εξελέγη Αναπληρώτρια Καθηγήτρια . Το 2019 και το 2020 εξελέγη Διευθύντρια του Τομέα Χαρακτικής και το 2020 Διευθύντρια του Α’ Εργαστηρίου Χαρακτικής της ΑΣΚΤ.
Έχει πραγματοποιήσει 17 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων και μπιενάλε στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Έχει οργανώσει και συμμετάσχει σε διαλέξεις, σεμινάρια και workshops με θέμα την Χαρακτική.
Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, πρεσβείες, μουσεία και άλλους δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους.
Ο εγκέφαλός μας με κανόνες ή χωρίς κανόνες δημιουργεί συνάφειες μεταξύ των σχημάτων μέσω των οποίων γίνονται ορατά και καθορίζονται με το όνομά τους όλα τα αντικείμενα και τα υποκείμενα που δημιουργούν τον περιβάλλοντα κόσμο. Και επειδή το θέμα μας σχετίζεται άμεσα με την αισθητική, δεν μπορούμε παρά να αναφερθούμε στον Καθηγητή Εμίρ Ζέκι και στην νευροαισθητική μέσω της ανάλυσης των συστημάτων – μηχανισμών του εγκεφάλου που παράγουν την αισθητική και τα προϊόντα της.
Ωστόσο όσο και να χρησιμοποιήσουμε όλα τα υπάρχοντα συστήματα που εξηγούν την ενεργοποίηση του μέρους του εγκεφάλου που παράγει την αισθητική, ερχόμαστε εμπρός στη αισθητική του κάθε καλλιτέχνη η οποία δίνει την τελική δομή στην εικαστική σκέψη και πράξη. Δηλαδή, ο τελικός αισθητικός χαρακτήρας του έργου ταυτίζεται με την προσωπικότητα του δημιουργού η οποία αντιλαμβάνεται το σύμπαν με τους δικούς του κώδικες αντιληπτικότητας. Ο επαναπατρισμός της εικόνας του κόσμου είναι κοινό μυστικό στην εικαστική πρακτική. Έτσι ο κάθε δημιουργός εφευρίσκει και καθιερώνει κοινά πεδία εμπλοκής κωδίκων με παραμέτρους την ύλη, το σχήμα, τις έννοιες και τις μεταλλάξεις στις οποίες μπορούν να υπόκεινται οι έννοιες αυτές.
Αυτή είναι η πρακτική της Ντίνας Κώτσιου που στρατεύει όλο το φάσμα της αναλογικής χάραξης, εκτύπωσης και του πλασίματος του χαρτιού για να μιλήσει για την δεύτερη ζωή των πραγμάτων και των όντων, αυτή που διαβάζει μόνο ο καλλιτέχνης.
Ξενής Σαχίνης
Καθηγητής Χαρακτικής
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
