Ο χαράκτης Βασίλης Καζάκος, υπηρετώντας με συνέπεια την τέχνη της χαρακτικής και μετά από μακρόχρονες εφαρμογές στην έγχρωμη ξυλογραφία πειραματίστηκε και σε άλλες τεχνικές. Εγκαταλείποντας τις οικείες γι’ αυτόν εκφραστικές δυνατότητες της ξύλινης επιφάνειας, προχώρησε σε χαράξεις άλλων υλικών και σε εφευρέσεις νέων τεχνικών. Χάραξε πρώτος σε plexiglas και τύπωσε με τη μέθοδο της βαθυτυπίας με ξηρή χάραξη δηλαδή με «την τεχνική της eau-forte και όχι της pointe-seche και (τύπωσε) με δύο περάσματα από το πιεστήριο, στο πρώτο ανάγλυφα (σαν ξυλογραφία) και στο δεύτερο βαθυτυπικά (σαν χαλκογραφία)». Συνδύασε την κλασική μέθοδο της ξυλογραφίας με τη βαθυτυπία, χρησιμοποιώντας δύο μήτρες ξύλινες για τις έγχρωμες επιφάνειες και μια μήτρα plexiglas για τα μαύρα. Δημιούργησε χαλκογραφίες που δίνουν την αίσθηση του vernis moue και της aquatinta, αλλά έχουν γίνει με bitum και emulsion στο repromaster. Φιλοτέχνησε ξυλογραφίες μεγάλων διαστάσεων τυπώνοντας σε τέσσερις διαφορετικές μήτρες και παράλληλα επινόησε μια πρωτόγνωρη μικτή τεχνική, βαθυτυπία σε ξύλο με κόλα και σμυρίγδι, για να αποδώσει καλύτερα τις ανάγλυφες επιφάνειες, συγγενική προς τις τεχνικές της mezzotinta και του collagraph.

Η επίπονη προετοιμασία της επίπεδης επιφάνειας που μετατρέπεται σε επιπεδοανάγλυφη, το σχέδιο, το χάραγμα, τα μελάνια, τα τυπώματα, οι συνεχείς δοκιμές για τα ποθητά αποτελέσματα στο χαρτί, τον γοήτευαν και τον παρακινούσαν για νέες δοκιμές «ο χαράκτης είναι ο δημιουργός... ο οποίος δουλεύει, φτιάχνει το σχέδιο του και αντλεί από το σχέδιο τις πλαστικές του προεκτάσεις». Δοκίμασε παλιές τεχνικές, έκανε συνδυασμούς τεχνικών, μεταχειρίστηκε νέα υλικά, προβληματίστηκε, πειραματίστηκε, χρησιμοποίησε την πείρα, τα βιώματα, τη γνώση, το μεράκι, την αγάπη του στην τέχνη της χαρακτικής για ν’ αποδώσει μια πρωτότυπη τεχνοτροπία. Ακούραστος σαν παλιός καλός μάστορας, αθεράπευτος λάτρης της αναζήτησης και της δημιουργίας δήλωνε «τη δουλειά μου την αγαπάω πολύ και μου αρέσει...ψάχνεις, μαθαίνεις, πειραματίζεσαι...η έρευνα είναι κάτι πολύ σημαντικό γιατί βρίσκεις πράγματα...κάθομαι στο εργαστήριο και δουλεύω με τις ώρες. Βρίσκω τεχνικές...». Τύπωνε ξανά και ξανά τις μήτρες για ν’ απολαμβάνει τις δυνατότητες παραλλαγών, τον ανεξάντλητο πλούτο των χρωματικών συνδυασμών «το χρώμα και ο τρόπος του τυπώματος παίζουν τον κυρίαρχο ρόλο» και  σημείωσε ακόμα «χρησιμοποιώ τα τρία βασικά χρώματα, αλλά φτιάχνω και «ντεγραντέ» και  προσέχω τις «συμπτώσεις» των χρωμάτων, ώστε τα τρία βασικά χρώματα (κόκκινο, ώχρα και μπλε) μαζί με τα λευκά να πολλαπλασιάζονται. Ο στόχος μου είναι πάντα να αποδείξω ότι η χαρακτική είναι ζωγραφική».

Η πλούσια εικαστική διαδρομή του, από τη φοιτητική σπουδή του κόκκινου γυμνού μέχρι τα τελευταία αυτοβιογραφικά έργα με τον αργαλειό, χαρακτηρίζεται από την ιδιαίτερη προσωπική γραφή του με την αφηγηματική διάθεση στο αστικό τοπίο, τις επιλεκτικές αφαιρετικές τάσεις, την ονειρική ατμόσφαιρα των έργων και  τις συμβολικές παραπομπές, γιατί «εδώ πέρα ξεδιπλώνεται ο ψυχικός κόσμος κάθε δημιουργού...βγαίνουν τα συναισθήματα και καταγράφονται...», έλεγε.

                                                    Λουϊζα Καραπιδάκη, ιστορικός τέχνης,

Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. 

Ο Βασίλης Καζάκος γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1945. Υπήρξε αναπληρωτής Καθηγητής και Διευθυντής στον τομέα Χαρακτικής της Σχολής Καλών Τεχνών, όπου δίδαξε από το 1977 έως και το 2006.

ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

1974      Γκαλερί Σύγχρονη Xαρακτική, Αθήνα

1990      Γκαλερί ΑΡΓΩ, Αθήνα

               Αίθουσα Τέχνης, Ναύπλιο

1992      Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Βόλος

               «Ηπειρωτικά ΄92», Ιωάννινα

1996      Καμπέρειο Ίδρυμα, Ιωάννινα

1998      Γκαλερί Έκφραση, Αθήνα

               Γκαλερί Δίμιτο, Ρέθυμνο

               Creta Palace, στο Διεθνές Συνέδριο ΕLΕΑ, Ρέθυμνο

2001      ADAM Galleries, Αθήνα

2002      Γκαλερί Αμυμώνη, Γιάννενα

2003      Αίθουσα Τέχνης Ζέρβας, Πάτρα

2008       Ζωσιμαία Σχολή, Ιωάννινα

2008       Πολιτιστικό Κέντρο Παναγιώτη Κανελλόπουλου, Ελευσίνα

2009   Δημοτική Πινακοθήκη Κατσίγρα

2011  Ριζάρειο Ίδρυμα, Μονοδένδρι

Έλαβε μέρος σε πολλές ομαδικές  εκθέσεις από το 1968 έως και το 2006 στην Ελλάδα και στη Γερμανία, Καναδά, Βουλγαρία, Ιταλία, Ταϊβάν, Τσεχοσλοβακία, Ιαπωνία, Βέλγιο, Γαλλία, Λίβανο, Σλοβακία, Λουξεμβούργο, Αμερική.

Έργα του υπάρχουν σε πολλές δημόσιες καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στην Αμερική, Αργεντινή, Ιταλία, Γαλλία, Σουηδία, Φινλανδία.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.