Kριτική του Γιώργου Δόλγυρα  για την καλλιτεχνική μέχρι τώρα δραστηριότητα της Αγαθής Γαλανοπούλου

Ουτοπικός Έρωτας

«Ουτοπικός έρωτας», θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος μίας έκθεσης της εικαστικού- γιατρού Γαλανοπούλου Αγαθής. Καθώς τα έργα της διέπονται από έναν αχαλίνωτο ερωτισμό και μια συναισθηματική έντονη ιδανικότητα που εξιδανικεύουμε οι άνθρωποι για την ζωή αλλά σπανίως ως ποτέ δε κατορθώνουμε, οπότε και συμβιβαζόμαστε. Χοροί στην βροχή, σε πόλεις ή σε ερημιές από ζευγάρια ερωτευμένα, διαδέχονται παιδιά στο πρώτο τους φιλί, την πρώτη τους αγκαλιά ή να πιάνουν σφιχτά σε έναν παιδικό έρωτα τα χέρια. Οι μελωδίες της ευτυχίας διαδέχονται η μία την άλλη. Και ένας έρωτας μεγαλειώδης και απέραντος ως κινηματογραφικός διέπουν τα έργα της καλλιτέχνιδος. Φυσικά ξεχωρίζουν και πιο πεσιμιστικά έργα της όπως η «κατάθλιψη» και τοπία όπου συναντάμε μόνες κοπελίτσες ή γυναίκες να περιπλανιόνται αναζητώντας τον έρωτα. Ένας παραμυθένιος κόσμος ξεχύνεται μπροστά μας μέσα από τα έργα της. Πολλά από αυτά θα ήταν ιδανικά για να κοσμούν ένα παιδικό δωμάτιο. Άλλα την κρεβατοκάμαρα μίας ρομαντικής ψυχής και κάποια το σαλόνι ως πιο φαντασμαγορικά, αλληγορικά και ιδιαίτερα.

Το σύνολο πάντως γαληνεύει σίγουρα την ψυχή και μπορείς να ταξιδέψεις μαζί με την ζωγράφο στις αναζητήσεις της σε έναν κόσμο όπου απουσιάζουν όλα τα δεινά του πραγματικού κόσμου, όπως η λύπη, η απόγνωση, η μελαγχολία και η πίκρα (φυσικά υπάρχουν και αυτά, αλλά είναι αισθητά λιγότερα). Θα το χαρακτήριζα ως μία ανάσα δροσιάς και ελευθερίας το ταξίδι αυτό, ειδικά λόγω της ασφυκτικής πίεσης που ασκεί σε όλους μας η πανδημία. Προσωπικά έχοντας επισκεφτεί εκθέσεις της ίδιας γέμισα θετικά συναισθήματα και ένιωσα την ανάγκη να αγαπήσω και να αγαπηθώ, προβληματίστηκα και με κάποια έργα της για τον πόλεμο, την φτώχεια και την μελαγχολία της ζωής.

Εν κατακλείδι. Το έργο της εικαστικού – ιατρού Γαλανοπούλου Αγαθής είναι απλό, λιτό, κατανοητό χωρίς να’ ναι ιδιαίτερα επιτηδευμένο προσπαθώντας να αγγίξει κάποιο μεγαλείο αλλά αγγίζει τις καρδιές τόσο του απλού ανθρώπου όσο και του πιο μορφωμένου διανοούμενου. Ένα έργο προσιτό σε όλους και αυτό είναι το βασικό για έναν καλλιτέχνη. Να είναι προσεγγίσιμος και κατανοητός ώστε ο κόσμος να μπορεί να συναισθανθεί μαζί του. Να μη μεγαλοπιάνεται χτίζοντας παλάτια μοναδικότητας και να κάθεται στον θρόνο, ενός μεγαλείου απροσπέλαστου στους πολλούς,  νιώθοντας ξεχωριστός. Ζούμε στα χρόνια της υποκρισίας, του ψέματος και του δήθεν και ευτυχώς για την συγκεκριμένη καλλιτέχνη απέχει από αυτό ρίχνοντας τα βέλη του έρωτα, τα οποία ξεχειλίζουν από συναισθήματα και τρυπάνε τις καρδιές του κάθε ανθρώπου, κάνοντας τον να νιώθει μοναδική οντότητα του κόσμου αυτού.                                                                     

Γιώργος Δόλγυρας :Συγγραφέας