Γεννήθηκε στα Γιάννενα στις 25 Μαρτίου 1923.
Σπούδασε στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία (1945-1947), καθώς και στο τμήμα Γλυπτικής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (1949-1954), από όπου αποφοίτησε με θεωρητικό και πρακτικό πτυχίο.
Παρακολούθησε, με υποτροφίες, μαθήματα μεταλλουργίας, τέχνης & τεχνικής χαλκογλυπτικής στη Φλωρεντία και ψηφοθεσίας στη Ραβέννα.
Δούλεψε ως συντηρητής στο Μουσείο της Ακρόπολης, και προσέφερε τεχνογνωσία προκειμένου να θεμελιωθεί το τμήμα αναπαραγωγής Κλασσικών Έργων του Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών.
Εκτός από ατομική του έκθεση (1972, "King's Gallery" - Λονδίνο), έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές Εκθέσεις (1966 - Φιλοθέη, 1972 - Μονακό).
Δίδαξε Σύγχρονα Ρεύματα Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με απόσπαση απ' τη θέση του καθηγητή μέσης εκπαίδευσης, την περίοδο 1971-1977.
Από το 1972-81, δημιούργησε το Μουσείο κέρινων ομοιωμάτων στο χωριό Μουζακαίοι Ιωαννίνων.
Το 1982, παραιτήθηκε με το βαθμό του Γυμνασιάρχη, για να ολοκληρώσει το 1995 το νέο του Μουσείο Ελληνικής Ιστορίας στο Μπιζάνι Ιωαννίνων.
Έχει εκδώσει άρθρα που αφορούν θέματα τέχνης, όπως και έξι ποιητικές συλλογές.
Έφυγε από κοντά μας, στις 23 Ιουλίου 2010.
Ομαδικές Εκθέσεις (Γλυπτικής, Ζωγραφικής):
1960 Γκαλερί Τέχνης, Αθήνα
1960 6η Πανελλήνια Έκθεση, Αθήνα
1962 Πανηπειρωτική Έκθεση Λαϊκής Τέχνης, Ιωάννινα
1966 1η Διετής Έκθεση Γλυπτικής, Αθήνα-Φιλοθέη
1966 4η Έκθεση Πτυχιούχων Α.Σ.Κ.Τ., Αθήνα
1971 11η Πανελλήνια Έκθεση, Αθήνα
1972 VIIIme Grand Prix International d’ Art Contemporain, de la Principaute de Monaco
1973 12η Πανελλήνια Έκθεση, Αθήνα
1975 13η Πανελλήνια Έκθεση, Αθήνα
Ατομική Έκθεση Γλυπτικής, 1972, King’s Gallery, Λονδίνο
Ο Παύλος Βρέλλης, σκιαγραφείται από αγαπημένους του μαθητές.
… Όμως, ο πρύτανης των ηπειρωτών γλυπτών Παύλος Βρέλλης (Γιάννενα 1923), προχωρά ακόμη πιο πέρα από τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του Τσακάλωφ και αποτυπώνει μέσα από το βλέμμα και την έκφραση, την ψυχοσύνθεση του μεγάλου γιαννιώτη. (Αναστάσιος Παπασταύρος, 2009, Ιωαννίνων Γλυπτοθήκη, εκδ. ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ, Ιωάννινα, σελ. 175.)
Η προσφορά του Παύλου Βρέλλη στην πόλη μας και σε όλη την Ελλάδα είναι ανυπολόγιστη. Και όσο περνούν τα χρόνια θα το συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο. Έφυγε από τη ζωή συνοδευόμενος από την αγάπη και την εκτίμησή μας. (Θόδωρος Παπαγιάννης, Γλύπτης, Καθηγητής Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, 23/2/2011)
Δεν ξέρω πως τα κατάφερνε και πάντα κατέληγε, με τη λέξη «αγάπη». Φαίνεται πως είχε πολλή απ’ αυτή, για να μπορεί, τόσο απλόχερα, να την μοιράζει στις ψυχές των μαθητών του. […] Ο Παύλος Βρέλλης απέδειξε, με το έργο ζωής, ότι πάντα κάτι είχε να πει για τις γενιές που έρχονται. (Κυριάκος Ρόκος, Γλύπτης, καθηγητής της Σχολής Συντήρησης Αρχαιοτήτων & Έργων Τέχνης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, 23/2/2011)
Νομίζω πως η γενιά του ’60 και οι ακόλουθες δυο-τρεις ευτύχησαν να μαθητέψουν δίπλα στον Παύλο Βρέλλη παίρνοντας απ’ αυτόν όχι τα δευτερογενή φώτα (αυτά των ειδικών σχολών των Καλών Τεχνών), αλλά τα πρώτα φώτα τα σφραγιστικά κι ανεξίτηλα, την πρώτη αγάπη. (Αντώνης Φαρίδης, Αγιογράφος, 01/9/2010)
Ο Παύλος Βρέλλης ήταν ο προικισμένος δάσκαλος που είχε την μεγάλη ικανότητα να μαντεύει εκτός από το ταλέντο και τη δυναμική που έκρυβε ένας καλλιτέχνης μέσα του. Το κυριότερο, όμως, ήταν η επιμονή του και η προσπάθεια που έκανε στο να μπορέσει να κάνει το μαθητή του να ανακαλύψει κι αυτός αυτές τις δυνάμεις, για να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να σταθεί πλέον μόνος του. (Νίτσα Συνίκη-Παπακώστα, Γλύπτρια-Ζωγράφος, μαθήτρια του Π.Β., 23/2/2011).
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
